In memoriam

Dag Tiny,

Het  verlies van jou treft ons als Vrouwenorganisatie heel diep. We zullen je zeer missen. Je zult ons niet meer appen voor een of ander, niet meer samen vergaderen.

Natuurlijk is het voor Cees en de kinderen en kleinkinderen een nóg véél  groter verlies. Niet te bevatten, bijna niet te geloven.

En toch zullen we verder moeten. Tiny zou niet anders willen.

Voor onze Vrouwenorganisatie heeft Tiny heel veel betekend.

Ongeveer 40 jaar was ze al lid en van die lange tijd heeft ze een heel groot gedeelte een bestuursfunctie vervuld, de laatste jaren weer als secretaresse, ze was dit al eens eerder geweest.

Als Tiny een plan of idee had, deed ze er alles voor om dit voor elkaar te krijgen en meestal lukte haar dat.

In Duizel had ze veel contacten. Op de dag dat ze opgenomen werd in het ziekenhuis appte ze mij nog voor een interview met de kerststalbouwers, omdat deze al voor de 35e keer werd opgezet.

Ze heeft de kerststal niet meer kunnen zien, evenmin het kerstfeest met ons, vrouwenorganisatie, kunnen vieren.

We zullen je nooit vergeten zoals het volgende gedicht dit zegt:

Wat je in je hart bewaart

Wat je in je hart bewaart

Dat raak je nooit meer kwijt

Wat wij samen hebben meegemaakt

Staat geschreven in de tijd

Wat wij samen beleefd hebben

Worden mooie herinneringen

Zij blijven in ons hoofd bestaan

De grote en kleine dingen

Met ieder van hier had jij wel wat

Een band soms zo speciaal

En nu wij je al zo missen

Is het zo onwerkelijk allemaal

Maar trots zijn wij op wie je was

En voor ons altijd zal zijn

Denken aan jou als de wind straks waait

Bij elk straaltje zonneschijn

Bij de regen die op ons neerdaalt 

Als een kus zacht op onze wang

Dan voelen wij de vreugde die jij hier gaf

Jouw hele leven lang

Herinneringen komen en gaan

Gevangen in onze tijd

Maar wat je in je hart bewaart

Dat raak je nooit meer kwijt.