Hij zegt zelf dat ie het ‘eigenlijk een beetje verkeerd doet’, dirigeren. Toch is Cees van Beers (76) al ruim veertig jaar dirigent van het koor Multivoices in Duizel. En aan stoppen denkt hij nog niet.

Voor Cees werd onlangs een grote verrassingsreceptie gehouden. Daarop ontving hij van burgemeester Wim Wouters het predicaat bewijs van verdienste van de gemeente Eersel.

Met een smoesje toch op tijd
Van Beers dacht dat ze naar een koorfeest zouden gaan. Hij wilde samen met zijn vrouw Corry wat later komen. Het organiserend comité kon hem gelukkig met een smoesje overtuigen om er op tijd te zijn. ,,We lopen richting De Smis. Ik zag wel veel fietsen, maar had niks in de gaten. Dan kom je binnen, zie ik daar ineens oud-pastoor Van der Weijst. Het gilde zit er in tenue, Jan Wouters, onze voorzitter heeft een microfoon in zijn hand. Ik zie onze zoon zitten, oud-collega’s van de school, heel veel bekenden’’, vertelt Van Beers geëmotioneerd.

In 1980 werd Van Beers door de toenmalige voorzitter van het Jongerenkoor gevraagd of hij er nog een koor bij wilde. Hij had al een driestemmig kinderkoor in Eersel, waar Van Beers onderwijzer was op de Willibrordusschool, en één in Duizel waar hij een jaar van tevoren was komen wonen. Het Jongerenkoor luisterde maandelijks de vieringen in de kerk van Duizel op.

Cees: Jongeren mochten alleen op stap als ze ook naar de mis en de repetitie van het koor gingen

Van Beers: ,,Jongerenkoren schoten midden jaren 70 als paddenstoelen uit de grond. De volkstaal werd sinds kort gebruikt in liederen, en op popmuziek werd een religieuze tekst gemaakt. Jongeren mochten van hun ouders alleen op stap als ze ook naar de mis en de repetitie van het koor gingen. Door te zingen was de mis voor hen zo voorbij.’’ Toen later veel leden richting de veertig gingen, werd de naam veranderd in Multivoices.

Volgens Multivoices-voorzitter Wouters is Van Beers altijd in voor een geintje. Van Beers zelf noemt dat zelf: ,,Een beetje aankleden, een paar muzikale grapjes.’’ Samen met naamgenoot pastoor Van Beers regelde hij tijdens Sacret dances dansers uit Eindhoven die door de kerk zwierden. Ook werd ooit van de preekstoel, tijdens een uitvoering van De vier seizoenen, een skipiste gemaakt. Bij volksliedjes uit Rusland, Turkije of China komt een bijpassende outfit.

,,Vaak nemen we bekende liedjes in het repertoire om mensen te laten meezingen. Dan verdeel ik de toehoorders in drie groepen. Of we zingen Spaanse kerkliederen. Die zijn veel vrolijker.’’

Toen hij vijf jaar oud was speelde Van Beers al Oh Heideroosje op de accordeon. ,,Vader was heel muzikaal, en toneelspelen heb ik van mijn moeder. Dirigeren heb ik mezelf eigen gemaakt. Eigenlijk doe ik het een beetje verkeerd, maar ach, iedereen heeft zo zijn eigen stijl. Ik probeer met mijn mimiek de aard van het liedje over te brengen op de koorleden.’’

,,Het vereist veel voorbereiding. Ik schrijf er zelf meer stemmen bij. Zo ben ik een beetje aan het winkelen in het lied. De moeilijkheid van ons koor is: de meesten kunnen geen noten lezen. Omdat we geen toetsenist meer hebben, gebruiken we nu vaak de karaokeversie van internet. Dan kan iedereen zelf thuis oefenen.’’

Het is moeilijk om dirigenten te krijgen. De meesten komen van het conservatorium, het is hun broodwinning. ,,Dat is voor ons niet te betalen. Ik heb de hoop dat iemand uit onze gelederen het te zijner tijd kan overnemen. Voorlopig wil ik het blijven doen totdat ik twee stokjes heb, mijn dirigentenstokje en één om te lopen.’’

Natalie Buijs 01-11-21, 11:29 Bron: Eindhovens Dagblad